Mijn vader woont sinds 2002 in een verpleeghuis.
Tot voor 2 maanden was ik de eerste contactpersoon, en als er iets met mijn vader aan de hand was, werd ik meteen gebeld, waarna ik mijn broertje meteen belde.
Sinds enige tijd hebben mij broertje en ik besloten geen contact meer met elkaar te hebben, behalve over onze vader (onze ouders zijn gescheiden).
Als eerste contactpersoon bleef ik hem dus op de hoogte houden als er iets ernstigs met papa was.
Twee maanden geleden belde mijn broer mij met de mededeling dat hij eerste contactpersoon was. Ik ben hier niet over geïnformeerd door het afdelingshoofd, noch heb ik daarvoor een handtekening moeten zetten.
Hij beloofde mij dat hij mij net zo goed op de hoogte zou houden als ik dat bij hem deed.
De praktijk wijst helaas iets anders uit.
Momenteel is papa erg ziek, men weet niet wat er aan de hand is.
Gisteravond belde ik, voor ik wilde gaan slapen, de verpleegunit om te vragen hoe het met papa ging. Tot mijn grote verbazing kreeg ik als antwoord dat ze mij geen inlichtingen mochten verstrekken, omdat ik geen contactpersoon ben!
Dat ik zijn dochter ben doet er blijkbaar niet toe.
Vanmiddag en vanavond heb ik gesprekken gehad met meerdere leidinggevenden, die mij niet meer konden vertellen dan dat het tegen de wet in zou zijn als zij mij informatie zouden verstrekken.
Ze konden me echter geen van allen de wet die daaraan ten grondslag ligt geven.
Het komt er dus op neer dat ik, als zijn kind, in het ongewisse blijf over de toestand van mijn vader.
Natuurlijk zie ik hem iedere dag, maar hij is te ziek om iets te vertellen.
Mijn vragen zijn dan ook:
- Kan iemand zomaar ‘contactpersoon-af’ worden gemaakt, zonder enige vorm van overleg?
- Kan een verzorgende weigeren mij informatie te verschaffen over de toestand van mijn vader? Als dat zo is, wil ik graag weten welke wet daaraan ten grondslag ligt.